SEVMEK VE SEVİLMEK
Sevgi o kadar değerli bir şeydir ki, nefes alıp veren her canlı ona muhtaçtır. Onsuz ne insanlar, ne de hayvanlar yaşayamazlar.
Aslına bakarsanız dünya da sevgiyle ayakta durur. Eğer sevgi kalkıp, onun yerine nefret hakim olsaydı dünya yaşanmaz bir yer olurdu.
İnsanlar doğduklarında onu kucaklayıp bağrına basacak anne kucağı ararlar. Hayvan yavrularının, annelerinin diliyle onları yalayıp okşamalarından ne kadar büyük keyif aldıklarını görmüşsünüzdür. Ya o afacanların birbirleriyle şakalaşmaları, hoplayıp zıplama
ları... Bir kediyi sevgiyle okşadığınızda mırıl mırıl ses çıkarır. Bir köpeğe ilgi gösterdiğinizde hemen kuyruk sallamaya, sokulmaya, oyunlar yapmaya başlar.
Ya biz? Annemiz bizi sarıp “Canım yavrum!” diyerek kucakladığında içimiz sevgi ve sevinçle dolar. Babamızın bizimle ilgilenmesi, onunla beraber bir iş yapmamız bizi ne kadar mutlu eder! Sanki o an kendimizi erişkin bir insan gibi hisseder, kendimizle gurur duyarız.
Sevdiğimiz insanları düşünelim. Bunların kimileri akrabalarımız, kimileri mahalleden veya okuldan arkadaşlarımızdır. Eğer onlar olmasaydı hayat oldukça sıkıcı ve zor olurdu. Bizim varlığımızla da onlar çok sevinmektedirler. Biz bazen bunun aksini düşünsek de gerçekten büyüklerimiz, dostlarımız,
arkadaşlarımız bizi çok severler.
Bazen çok muhtaç olduğumuz şeylerin kıymetini bilmeyiz. Tıpkı ekmekleri çöpe attığımız gibi sevgisine muhtaç olduğumuz kimseleri düşüncesizce kırarız. Sevdiğimiz insanlara yeterli ilgiyi göstermememiz de bir başka kabahatimizdir.
Sevmek ve sevilmek, sevgi alışverişidir. Sevgi ise insanın bir şeye ya da bir kimseye karşı yakınlık ve bağlılık göstermesine sebep olan bir duygudur. Aile üyelerimizle ve çevremizdeki diğer insanlarla sevgi alışverişinde bulunuruz. Sevmek ve sevilmek insanların içinde var olan ve hiç yok olmayan ve hep doyurulmak isteyen bir duygudur. Günlük konuşmalarımızda sevgimizi ifade eden pek çok kelime ve cümle kullanırız. Anneciğim, sevgili kardeşim, canım babam, canım arkadaşım bunlardandır.
İnsanların birlikte yaşamaları, birbirine yardımcı olmaları, toplum ve başka insanlar için üretken ve yapıcı olmak, birleştirici durumda bulunmak insanlar için bir ihtiyaçtır ve bu da ancak sevgi ile mümkündür.
SEVMEK VE SEVİLMEK
Sevgi insanı bir şeye veya bir kimseye karşı yakın ilgi ve bağlılık göstermeye yönelten duygudur.Bu duygu, insanları birbirine bağlar.Sevginin olduğu yerde yüzler güler, üzüntüler neşeye dönüşür, acılar çabuk unutulur, sıkıntılar kolayca halledilir, kalpler kaynaşır.
Sevgi duygusu, insanın mutlu olmasında en önemli etkenlerden biridir.Bu duygu, insanı iki şekilde mutlu eder.Birincisi severek, ikincisi ise sevilerek mutlu olmaktır.Kalbi sevgi dolu olan ve varlıklarla sevgiyle bakabilen kişilerin içinde, insanı huzursuz eden kin, düşmanlık,kıskançlık, hırs gibi kötü duygular barınamaz.
Sevilmek insanı mutlu eder.Anne-babamızın, öğretmenlerimizin, çevremizdeki insanların bizi sevdiğini bilmemiz bize güven veriyor.
Sevmek ve sevilmek arasında yakın bir ilişki vardır.Sevgi, sevgiyi doğurur.Sevmek öyle yüce bir duygudur ki başkalarına da yansır.Dolayısıyla insanlara sevgiyle yaklaşanlar, onlardan da sevgi görürler.Aynı şekilde çocukların sevmeyi öğrenebilmeleri için sevgiye ihtiyaçları vardır.Sevgiyi yeterince tadamayan,ailesi ve çevresi tarafından yeterli sevgi gösterilmeyen çocukların, ileriki yaşlarda sevgiyle yaklaşamadıkları bilinen bir gerçektir.
İslam dini sevgiye büyük önem verir. Dinimize göre sevgi, Allah'ın (c.c) büyük bir nimetidir ve aynı zamanda onun varlığının delillerindendir. Bu konuda Kuran'ı Kerim'de yer alan bir ayette şöyle buyrulur : "Kaynaşmanız için...aranızda sevgi ve merhamet peyda etmesi de onun ( varlığının) delillerindendir.Doğrusu bunda iyi bir kavim için ibretler vardır " ( RUM SURESİ, 21.AYET )